کربوهیدراتها و نقش آنها در ورزش
............
ساختار
کربوهیدراتهای خالص شامل اتم‌های کربن، هیدروژن، و اکسیژن هستند با نسبت ملکولی ۱:۲:۱ که فرمول عمومی Cn(H۲O)n را تشکیل می‌دهند. با این وجود، خیلی از کربوهیدراتهای مهم از این قانون مستثنی هستند (مثل دیوکسی‌ریبوز و گلیسرول که بدین ترتیب آنها را مستقیما نمی‌توان کربوهیدرات خواند.با افزایش طول زنجیر، تعداد کربن‌های با مراکز فضایی افزایش می‌یابند و بدین ترتیب تعداد زیادی دیاسترومر امکانپذیر می‌شوند. قندها ترکیبات پلی هیدروکسی کربونیل اند، از این رو می‌توانند هِمی استال‌های حلقوی پایداری ایجاد کنند، بدین ترتیب ساختارهای اضافی و تنوع شیمیایی برای این ترکیبات پدید می‌آید. گاهی {...} همراه با حذف آب بدست می‌آیند. قندهای آلدئیدی بصورت آلدوزها طبقه بندی می‌شوند. آنهایی که عامل کتونی دارند، کتوز خوانده می‌شوند. بر اساس طول زنجیر، قندها، تریوز (۳ کربنی)، تتروز (۴ کربنی)، پنتوز (۵ کربنی)، هگزوز (۶ کربنی) و غیره نامیده می‌شوند. از اینرو، ۲ و ۳ - دی هیدروکسی پروپانول (گلیسرآلدئید) یک آلدوتریوز است. در حالی که ۱ و ۳ - دی هیدروکسی پروپانون یک کتوتریوز می‌باشد.
مونوساکاریدها
مونوساکارید ها ساده ترین کربوهیدرات ها هستند که مهم ترین مونوساکارید ها هگزوزها(6کربنی)و پنتوز ها (5کربنی) هستند
مهم ترین هگزوزها
گلوکز
گلوکز، قند خون یا قند انگور (گلایکیس، در فرهنگ یونانی به معنی شیرین) که به دکستروز موسوم است، یک پنتاهیدروکسی هگزانال بوده، از اینرو در خانواده آلدوزهگزوزها جای دارد. گلوکز بصورت طبیعی در بسیاری از میوه‌ها و گیاهان با غلظتی در گستره ٪۰٫۰۸ تا ۰٫۱٪ در خون انسان وجود دارد.
فروکتوز
ایزومر کتوهگزوزی گلوکز، فروکتوز است. فروکتوز شیرین‌ترین قند طبیعی است (برخی از قندهای سنتزی شیرین‌ترند). فروکتوز نیز در بسیاری از میوه‌ها (فروکتوز در فرهنگ لاتین به معنی میوه) و در عسل وجود دارد.
گالاکتوز
قند طبیعی مهم دیگر گالاکتوز است. این قند واحد ساختاری این قند 6 کربنی می‌باشد. فرمول ساده یا تجربی برای همه قندها می‌باشد. این فرمول، هم ارز فرمول هیدرات کربن است. این یکی از دلایلی است که به این دسته از ترکیبات کربوهیدرات گفته می‌شود.
مهم ترین پنتوز ها
ریبوز و دئوکسی ریبوز که در RNA و DNA شرکت دارند
دوقندی‌ها
دی‌ساکارید از تشکیل دو مونوساکارید از طریق تشکیل یک پل اتری (معمول استال) بدست می‌آید. آبکافت دی‌ساکاریدها، منوساکاریدها را دوباره بدست می‌دهد.
مهم ترین دی ساکارید ها عبارتند از:
لاکتوز ( قند شیر ) = گلوکز + گالاکتوز
ساکاروز ( قند و شکر و ... ) = گلوکز + فروکتوز
مالتوز ( قند جوانه جو) = گلوکز + گلوکز
ترهالوز = گلوکز + گلوکز
سلوبیوز ( واحد تشکیل دهنده سلولز ) = گلوکز + گلوکز.[۱]
پلی‌ساکاریدها
تشکیل اتر بین یک منو و یک دی‌ساکارید یک تری‌ساکارید ایجاد می‌کند و تکرار این فرآیند نهایتا به تولید یک پلیمر طبیعی (پلی‌ساکارید) منجر می‌شود. چنین کربوهیدراتهای پلیمری، تشکیل‌دهنده اسکلت اصلی سلولز و نشاسته هستند. مهمترین پلی‌ساکاریدها شامل:
نشاسته یا آمیلون
گلیکوژن
سلولز
پکتین
می‌باشند.
نشاسته کربوهیدرات ذخیره‌ای در گیاهان (سیب زمینی،، نان، برنج و...) است که از بهم پیوستن تک قندیها به اشکال مختلف حاصل می‌شوند و در بدن پس از گوارش مالتوز تبدیل شده و سرانجام به تک‌قندی‌های گلوکز، فروکتوز و گالاکتوز در می‌آیند. این سه تک‌قندی جذب خون شده و پس از عبور از کبد به وسیله گردش خون در سرتاسر بدن پخش می‌گردد.
گلیکوژن تنها شکل ذخیره انرژی به صورت قند در بدن انسان است. مقدار ذخیره گلیکوژن در انسان ۳۵۰ گرم است. حدود ۱۰۰ یا ۱۰۸ گرم گلیکوژن در کبد است و بقیه در ماهیچه‌هاست. مقدار ذخیره گلیکوژن در بدن انسان به اندازه این است که نیازهای نصف روز انسان را تأمین می‌کند. بدین صورت که فردی گرسنه‌است و غذا نمی‌خورد، گلیکوژن کبدی، قند خون وی را تأمین می‌کند و گلیکوژن ماهیچه‌ها، نیازهای عضلانی را تأمین می‌کند. زمانی که گرسنگی دوم اتفاق می‌افتد، زمانی است که گلیکوژن کبدی تخلیه شده و گلیکوژن که تحت تأثیر زیمایه (آنزیم) فسفریلاز قرار می‌گیرد گلیکوژن کبدی است نه گلیکوژن ماهیچه.
سلولز نیز پلی‌ساکاریدی است که در گیاهان تولید می‌شود. تفاوت ساختمانی آن با نشاسته این است که در سلولز پیوندهای بتا ۱ به ۴ وجود دارد اما در روده پستانداران آنزیمی برای تجزیه آن وجود ندارد. در روده نشخوار کنندگان سلولز توسط آنزیم سلولاز که توسط باکتری‌های روده‌ای آنها تولید می‌شود تجزیه می‌شود.
سوخت‌وساز کربوهیدراتها
کربوهیدراتها به گلوکز تبدیل می‌شوند و گلوکز به دو طریق در بدن دگرگشت یا سوخت‌وساز (متابولیسم) هوازی می‌شود:
دگرگشت هوازی گلوکز: بدین صورت که ابتدا مولکول گلوکز می‌شکند و دو مولکول اسید پیرویک ایجاد می‌کند، اسد پیرویک دکربکسیله می‌شود و به مشتق استیل تبدیل می‌شود، مشتق استیل با کوآنزیم A ترکیب می‌شود و استیل کوآنزیم A را ایجاد می‌کند. استیل کوآنزیم A وارد چرخه کربس می‌شود و طی یک سلسله واکنش‌های پیاپی به آب، انرژی و CO۲ تبدیل می‌شود.
دگرگشت بی‌هوازی: زمانی که بدن در شرایط اضطراری قرار می‌گیرد متابولیسم بی هوازی رخ می‌دهد. مثلاً ورزشکاری که فعالیت سنگین انجام می‌دهد، قادر به تأمین کل انرژی مورد نیاز خود از طریق هوازی نیست، قسمتی از انرژی خود را از طریق بی هوازی تأمین می‌کند. یا در شرایطی که فرد در حالت خفگی قرار می‌گیرد (آب یا دود) بدن از طریق متابولیسم بی هوازی سعی در حفظ حیات می‌کند. بدین صورت که مولکول گلوکز می‌شکند، دو مولکول اسید پیروویک ایجاد می‌کند، هر مولکول اسید پیروویک احیاء می‌شود و اسید لاکتیک ایجاد می‌کند. علت اینکه اسید لاکتیک باعث گرفتگی ماهیچه یا خستگی ورزشکاران می‌شود، متابولیسم بی هوازی است. بنابراین در شرایط بی هوازی از متابولیسم گلوکز دو ATP (آدنوزین تری فسفات) و در شرایط هوازی از متابولیسم گلوکز سی و هشت ATP انرژی حاصل می‌شود. البته ممکن است تصور کنید هضم دگرگشت بی هوازی باعث تخریب انرژی می‌شود در صورتیکه اسید لاکتیک جمع شده در ماهیچه با جریان خون به کبد می‌رود و مجدداً تبدیل به گلیکوژن می‌شود و دوباره قند می‌سازد.
ساختار تمام کربوهیدراتها یکسان نیست. کربوهیدراتهای ساده که در چیپس، کلوچه و نان سفید وجود دارند به سادگی هضم می‌شوند اما کربوهیدراتهای مرکب که در میوه‌ها و سبزی‌ها و نان جو و سایر حبوبات وجود دارند به سرعت هضم نشده و درصد سوخت آنها پایین است.[۲]
کارکرد مواد قندی و نشاسته در بدن
تولید گرما : نقش اصلی و عمده این مواد تولید انرژی در بدن است. تنظیم قند خون : بدن سالم بعد از جذب قندها به وسیله اعمالی که انجام می‌دهد، مقدار آن را تا حدودی ثابت نگه می‌دارد. ذخیره در بدن : مقدار اضافی مواد قندی و نشاسته‌ای در کبد و ماهیچه‌ها به میزان معینی ذخیره و بقیه به صورت چربی در بافت چربی ذخیره می‌گردد تا در صورت لزوم، بدن بتواند به عنوان منبع انرژی از آن استفاده نماید.
فعالیت نوری قندها
به استثنا ۱ و ۳ - دی‌هیدروکسی- پروپانون، همه قندهایی که تاکنون ذکر شده‌اند، حداقل حاوی یک مرکز فضایی‌اند. ساده‌ترین قند کایرال، ۳ و ۲ - دی‌هیدروکسی پروپانون (گلیسرآلدئید) با یک کربن نامتقارن است. فرم راست‌بر آن R است، به صورتی که در طرحهای فیشر مولکول نشان داده می‌شود، انانتیومر چپ‌بر آن، S می‌باشد.
گر چه نامگذاری S و R برای نامیدن قندها کاملا رضایت بخش است، اما سیستم نامگذاری قدیمی هنوز بکار گرفته می‌شود. این سیستم نامگذاری، قبل از تدوین پیکربندی مطلق قندها متداول بوده، همه قندها را به ۲ و ۳ - دی‌هیدروکسی پروپانال (گلیسرآلدئید) مرتبط می‌سازد. در این روش بجای استفاده از S و R از پیشوند D برای انانتیومر (+) وL برای انانتیومر (-) گلیسرآلدئید استفاده می‌شود.
قندها، تشکیل‌دهنده همی‌استالهای درون مولکولی
قندها ترکیبات هیدروکسی کربونیل‌اند و بایستی قادر به تشکیل درون مولکولی همی استال باشند. در واقع گلوکز و سایر هگزوزها و پنتوزها به صورت مخلوط در حال تعادل با ایزومرهای حلقوی همی‌استال خود هستند. در این مخلوط در حال تعادل، ایزومر حلقوی همی‌استال برتر است. در اصل هر یک از پنج گروه هیدروکسی می‌توانند به گروه کربونیل آلدئید افزوده شوند. اما گرچه حلقه‌های پنج ضلعی نیز شناخته شده هستند، حلقه‌های شش ضلعی معمولاً محصول برتر می‌باشند.
گسستگی اکسایشی قندها
واکنشگری که باعث شکستن پیوند C-C می‌شود، پریدیک اسید (HIO۴) است. این ترکیب دی‌الهای مجاور را اکسایش کرده، ترکیبات کربونیل ایجاد می‌شوند. از آنجا که اغلب قندها چندین دی‌ال مجاور دارند، اکسایش با HIO۴مخلوط پیچیده‌ای ایجاد می‌کند. مقدار کافی از اکسنده، زنجیر قند را بطور کامل به ترکیبات یک کربنی تبدیل می‌کند.
از این روش برای شناسایی ساختار قندها استفاده می‌شود. مثلا از مجاورت گلوکز با ۵ اکی والان HIO۴، پنج اکی والان فرمی اسید و ۱ اکی والان فرمالدئید بدست می‌آیند. در اکسایش فروکتوز ایزومری نیز همان مقدار عامل اکسنده مصرف شده، اما محصولات، ۳ اکی والان اسید، ۲ اکی والان آلدئید و یک اکی والان دی‌اکسید هستند.
انرژی‌زایی کربوهیدراتها
کربوهیدراتها انرژی‌زا هستند و انجام اعمال حیاتی را تسهیل می‌نمایند، از اینرو از بهترین مواد تغذیه‌ای برای ورزشکارانند. مواد قندی و نشاسته‌ای یکی از مهمترین و ارزانترین منابع انرژی در رژیم غذایی انسان بشمار می‌روند. قسمت مهمی از غذاهای مردم آسیا، آفریقا و بسیاری از نقاط جهان از مواد قندی و نشاسته‌ای تشکیل شده‌است. به علت ارزانی کربوهیدراتها، اکثر مردم از آنها استفاده می‌کنند و ۴۰ تا ۵۰ درصد غذای روزانه را تشکیل می‌دهند. هنگامی که کربوهیدراتها وارد بدن می‌شوند به انرژی تبدیل می‌گردند و مقدار اضافی آنها در بافتهای چربی ذخیره می‌شود. در همه نقاط دنیا یک ماده غذایی نشاسته‌ای، غذای اصلی مردم است. در بیش از ۵۰ درصد کشورهای دنیا برنج، گندم، ذرت، سیب زمینی و نان، را به عنوان غذای اصلی استفاده می‌کنند. مشتقات تک قندیها، سوریبتول است که از احیای گلوکز به دست می‌آید. ویژگی آن سرعت جذب خیلی کند است. بنابراین به طور کامل جذب نمی‌شود. سرعت کند جذب سوریبتول در چند زمینه مورد استفاده تغذیه‌ای قرار می‌گیرد: در افراد مبتلا به مرض قند که تمایل به خوردن مربا یا شربت شیرین دارند می‌توان از سوریبتول استفاده کرد. زیرا به علت جذب کند سوریبتول مقداری از این مواد وارد روده شده و توسط فلور روده تخمیر می‌شود و گاز ایجاد می‌کند.بنابراین فرد مبتلا به مرض قند می‌تواند دو قاشق مرباخوری سوربیتول بخورد و اگر مقدار زیادتری استفاده کند دچار نفخ می‌شود و اگر مقدار بیشتری استفاده کند دچار اسهال می‌شود. یکی از مشکلات افرادی که رژیم لاغری می‌گیرند، پائین آمدن قند خون و احساس گرسنگی است. بنابراین سوریبتول درست است که کربوهیدرات است اما به دلیل جذب کُند، مصرف مقدار کمی از آن می‌تواند قند خون را در حد طبیعی نگه دارد و یا در افرادی که در ذخیره سازی گلیکوژن کبدی مشکل دارند، می‌توان از این ویژگی بهره جست. مشتقات تک قندی به نام اینوزیتول، که یک هکزوز حلقوی است، معمولاً در سبوس غلات مثل نان به صورت ترکیب با شش مولکول اسید فسفوریک است که اصطلاحاً به آن اسید فیتیک می‌گویند. وقتی اسید فیتیک بدین صورت است، ارزش تغذیه‌ای ندارد زیرا قند و فسفر آن قابل استفاده نیست و در ضمن مانع جذب کلسیم و آهن غذا نیز می‌شود، اما اگر نانی مثل نان سنگک را تخمیر کنیم به وسیله خمیر ترش اسید فیتیک تجزیه می‌شود، قند و فسفر آن قابل استفاده می‌گردد و مانع از جذب کلسیم و فسفر هم نمی‌شود.
نقش کربوهیدراتها در ورزش:
کربوهیدرات ها مهمترین بخش تولیدکننده انرژی در رژیم غذایی روزانه ما هستند. همه ما برای زنده ماندن و شرایط مناسب بدنی به کربوهیدرات نیاز داریم. ولی نیاز ورزشکاران به کربوهیدرات بسیار حائز اهمیت است، زیرا سوخت مورد نیاز عضلات در حین ورزش، از کربوهیدرات های ذخیره شده در بدن که بصورت گلیکوژن است، حاصل می شود. پس بسیار مهم است که بدانیم یک ورزشکار چگونه، چه مقدار و چه زمان کربوهیدرات مصرف کند تا در طول تمرین انرژی کافی داشته باشد که با مطالعه این مطلب مشاهده خواهید کرد اهمیت مصرف کربوهیدرات در ورزشکاران چقدر است.
نقش کربوهیدراتها در تغذیه ورزشکاران:
کربوهیدرات ها از قندهای ساده ای تشکیل
شده اند که با اتصال به هم قندهای بزرگ را می سازند. قندهای ساده مثل
ساکارز یا شکر و لاکتوز یا قند شیر و مالتوز است و قندهای پیچیده نشاسته،
گلیکوژن و فیبرهای غذایی هستند. بهترین روش استفاده از کربوهیدرات ها، مصرف
مقدار مناسب از هر کدام از این گروههاست. اگر مصرف کربوهیدرات ها فقط به
قندهای ساده مثل قند و شکر و شیرینی جات محدود شود، اثرات سوئی خصوصاً در
ساعات قبل از مسابقه بر ورزشکار می گذارد .
اول از همه بهتر است با منابع غنی از کربوهیدرات ها آشنا شوید.
منابع غنی از نشاسته:
الف) آرد و کلیه محصولات تهیه شده از آن.
آرد
از آسیا کردن غلات و جدا شدن سبوس از مغز دانه بدست می آید و از ذرات
کاملاً ریزی تشکیل شده که با آن انواع نان، بیسکوئیت و شیرینی تهیه می
گردد. بلغور که از فرآورده های گندم است با روش مشابهی تهیه می شود ولی به
هنگام آسیا کردن، دانه به میزان کمتری شکسته و خرد می شود.
نان دارای 55 درصد کربوهیدرات و مقدار کمی پروتئین (7%) است و ارزش انرژی زایی آن 250 کیلوکالری برای هر 100 گرم می باشد.
نان
کامل دربردارنده قسمتی از سبوس دانه گندم است که هنگام آسیا نمودن حذف
نشده است. این نان از نظر پروتئین ها و ویتامین ها از نان سفید غنی تر می
باشد، به همین دلیل مزیت بیشتری نیز دارد. از طرف دیگر این نان به سبب دارا
بودن سبوس، موجب تحریک جدار روده و تسریع دفع می شود کهاین مساله برای
افراد مبتلا به یبوست بسیار مفید است ودر عین حال افرادی که روده بزرگ
حساسی دارند، باید از نان بدون سبوس استفاده کنند.
مشکل نان اغلب در
نحوه تهیه آن است. خمیری که خوب عمل نیامده و به اندازه کافی پخته نشده
باشد، اغلب غیرقابل هضم می باشد. به همین دلیل در رژیم غذایی ورزشکاران
ترجیح می دهیم از نان هایی استفاده شود که مشخصات زیر را دارا باشد: داغ
نباشد، مانده نباشد و در عین حال که خوب پخته شده و برشته باشد( نان
سوخاری، نان های برشته که در آنها نشاسته شروع به تجزیه کرده باشد، قابلیت
هضم بیشتری دارند)، نیاز به جویدن بیشتر داشته باشد مشروط به اینکه احتیاج
به مرطوب کردن آن نباشد.
محصولات بیسکوئیتی را از آردهای خیلی سفید شده
که به آنها چربی، شکر و گاهی شیر، تخم مرغ و مواد طعم دهنده اضافه شده،
تهیه می کنند. ارزش انرژی زایی بالاتری نسبت به نان دارند( به طور متوسط400
کیلوکالری برای هر100 گرم). بیسکوئیت ها با هضم آسان احتمالاً می توانند
جایگزین نان یا مکمل مصرفی آن گردند. بیسکویت ها دارای ارزش انرژی زایی
بالایی هستند ولی هضم آنها همیشه آسان نمی باشد و از طرف دیگر در
تابستان(خصوصا شیرینی های حاوی خامه) ممکن است موجب مسمومیت گردند.
رشته ها و ماکارونی ها:
از بلغور گندم سخت تهیه می شوند. ارزش
تغذیه ای آنها نزدیک به آرد است. ماکارونی ها به صورت پخته مصرف می شوند که
در این حالت حدود سه برابر وزنشان آب جذب کرده و تقریباً ارزش تغذیه ای
سیب زمینی بدون ویتامین ث را پیدا می کنند.
ب) برنج: دارای انواع
گوناگونی است که متعلق به دوگونه می باشند: برنج با" دانه های گرد" که
تمایل به چسبیدن" دارد و برنج با " دانه های کشیده". برنج دسته اول را
همیشه بدون شلتوک آن به فروش می رسانند و این عمل موجب جدا شدن تمام
ویتامین B1 آن می گردد. برنج دسته دوم اغلب دارای پوشش خارجی خود ( شلتوک)
بوده یا قبل از گرفتن پوشش خارجی با عملیاتی موجب نفوذ ویتامین B1 پوسته
به درون دانه می شوند. بنابراین اگر برنج به روش دمی پخته شود، موجب حفظ
ویتامین B موجود در آن می شود که یک ویتامین بسیار ضروری برای ورزشکاران
است.
ج) سیب زمینی: ارزش غذایی آن از نظر کربوهیدرات بیشتر به ماکارونی و
برنج نزدیک است تا سایر موادغذایی گیاهی. سیب زمینی دارای پتاسیم و عناصر
کمیاب و تأمین کننده 5 تا 20 میلی گرم ویتامین ث در هر 100 گرم است. به
منظور حفظ ویتامین ث ترجیحاً باید سیب زمینی را با پوست پخت. سیب زمینی های
سرخ شده یا برشته شده در روغن، چربی زیاد و هضم مشکلی دارند. از این رو
برای تنظیم برنامه غذایی قبل از مسابقات حتماً لازم است، سیب زمینی آب پز
در برنامه غذایی ورزشکار قرار گیرد نه سرخ شده.
د) حبوبات: حبوباتی که
عبارتند از: عدس، لپه، نخود و لوبیاها. غنی بودن این مواد از نشاسته موجب
شده که شدیداً انرژی زا باشند. در حالت خشک دارای 23% پروتئین هستند، از
این رو غذای بسیار مناسبی در زمان انتظار برای مسابقات هستند. میزان عناصر
معدنی، عناصر کمیاب و ویتامین های گروه B آن ها قابل توجه است.
منابع اصلی ساکارز:
الف) شکر: از چغندرقند یا نیشکر استخراج
می شود و دارای ارزش انرژی زایی بالا( 400 کیلوکالری برای هر 100 گرم می
باشد. تقریباً فقط حاوی ساکارز بوده و به سرعت توسط بدن قابل استفاده است.
شکر
و مجموع فرآورده های شکر( قند معمولی، شیرینی های خشک، آب نبات ها، مربا)
تقریبا فاقد ویتامین ها و املاح معدنی هستند و مقدار مصرف آنها نباید به
بیش از 10 درصد کل کالری دریافتی برسد. نوشابه های گازدار نیز در این دسته
قرار می گیرند. محلول هایی که حاوی مقدار کمی قند ومواد مغذی دیگر هستند
مثل آبمیوه های شیرین شده ، اگر در زمان مسابقه های طولانی مثل دوچرخه
سواری به دفعات مصرف شوند، اثر مفیدی به روی دوچرخه سوار دارد این جیره
غذایی تأمین کننده قند کافی برای جلوگیری از هیپوگلیسمی( کاهش قندخون) و
شوک ناشی از ضعف، به هنگام رقابت می باشد.
باید توجه داشته باشید خوردن
محلول های غلیظ گلوکز، مثل کولاهای مختلف و آب میوه ها، تا 45 دقیقه قبل از
مسابقه منجر به کاهش راندمان عملیات می شود، چون باعث ترشح انسولین از
لوزالمعده می شود. این میزان زیاد انسولین از مصرف چربی ها جلوگیری کرده،
در نتیجه تنها گلیکوژن به مصرف می رسد.
ب) عسل: انرژی بسیار زیادی
دارد(320 کیلوکالری درهر100 گرم) و حاوی مقادیر مساوی فروکتوز و گلوکز است.
قابلیت هضم سریعی دارد و می تواند تا حدودی خاصیت لینت دهندگی داشته باشد.
از آن برای تهیه رژیم غذایی دوران انتظار ورزشکاران استفاده می شود.
ج)
شکلات: از آسیاب نمودن خمیر کاکائو که به آن مواد مختلف اضافه شده است
بدست می آید. ارزش انرژی زایی آن بالاست چون دارای مقدار زیادی چربی
است(500 کیلوکالری درهر100 گرم آن) . شکلات دارای مقادیر قابل توجه ویتامین
های گروه B است، مقوی بوده و مدر می باشد. افراط در مصرف آن می تواند موجب
اختلالات گوارشی گردد و به علت دارا بودن اگزالات کلسیم به مفاصل و کلیه
ها آسیب می رساند. به علت دارا بودن منیزیم که در انجام عملیات ورزشی مفید
است، می تواند در حد متعادلی در زمان تمرینات مصرف شود.
نوع دیگر قند
ساده فروکتوز است که در سبزیجات و میوه ها موجود است. ولی نکته مهم تر در
مورد سبزی ها و میوه ها، وجود ویتامین های زیاد و مفید خصوصاً در سبزی ها،
برای ورزشکاران است. مصرف سبزی زیاد بصورت سالاد با هر غذا و استفاده از
سبزی فراوان در غذاها برای یک ورزشکار ضروری است.
برگ های ترد( کاهو)،
سبزی های میوه ای( گوجه فرنگی) ، ریشه های زرد( هویج، ترب)، سبزی های نازک،
احتمالاً با رنده کردن قابلیت هضم بیشتری پیدا می کنند. این مواد غذایی
گیاهی باید سالم و بدون آلودگی بوده و با احتیاط شسته یا پوست گرفته شوند.
اگر سبزی ها و میوه ها خام مصرف شوند، بالاترین ارزش تغذیه ای خود را
خواهند داشت. باید آنها را در نزدیک ترین محل برداشت مصرف کرد، بدون آنکه
قسمت های پررنگ آنها مثل برگ های کاملاً سبز کاهو، دور ریخته شود.
خرما
و میوه های خشک شده مانند: زردآلو، کشمش، آلو و انجیر به دلیل دارا بودن
مقدار زیاد کربوهیدرات( 60 تا 70 درصد) و ارزش بالای انرژی زایی( 250 تا
300 کیلو کالری برای هر 100 گرم) از میوه های تازه متمایز می گردند.از نظر
پتاسیم و منیزیم و مخصوصاً آهن و مس غنی هستند. دارای هضم آسان بوده و یک
منبع مطلوب کربوهیدرات و املاح می باشند که می توان از آنها در فعالیت بدنی
استفاده نمود.
آنچه که مربوط به سبزی ها است:
1- سبزیهایی که می توان خام مصرف کرد: هویج رنده شده، گوجه فرنگی، کاهو، جعفری،...سبزیهای نازک.
2- سبزیهایی که می توان پخته مصرف کرد: سبزیهایی که قبلاً پخته شده( مثل کنسروها) بعلاوه لوبیا سبز، نخود سبز و تره.
3-
سبزیهایی که بر حسب تحمل فردی مصرف می شوند: کلم و گل کلم، آرتیشو، کرفس(
ساقه و برگ)، ترشک، خیارچنبر، خربزه( مخصوصاً بصورت فالوده)، قارچ، ترب،
ریشه خردل، مارچوبه، پیاز، سیر، موسیر، بادمجان، کدو، اسفناج.
باید این
موارد را در خصوص نحوه ی مصرف سبزی ها در نظر گرفت که بافت ساختمانی سبزی
ها، در هر حال نیاز به جویدن کافی دارد و افزودن احتمالی موادغذایی دیگر،
مخصوصاً چربی های حرارت دیده می تواند سبزی ها را غیرقابل هضم کند( سبزیهای
سرخ شده).
آنچه مربوط به میوه ها است:
مصرف این میوه ها برای ورزشکاران توصیه می شود: مرکبات، انگور، هلو، زردآلو، گیلاس، گلابی، سیب، آناناس.
فیزیولوژی کربوهیدرات ها در عملیات ورزشی :
مقادیرکربوهیدرات ها در رژیم غذایی:
کربوهیدرات
ها در رژیم غذایی ورزشکاران باید تأمین کننده 55 درصد از کل انرژی دریافتی
باشد. این مقدار انرژی ، حد اعلای استانداردهای توصیه شده توسط متخصصان
تغذیه است که میزان انرژی تأمین شده توسط کربوهیدرات ها را بین 45 تا 60
درصد کل انرژی دریافتی پیش بینی می کنند. پایین آوردن مصرف کربوهیدرات ها
به کمتر از 50 درصد کل انرژی دریافتی بدون زیان نیست.کربوهیدرات ها یک منبع
تأمین کننده اساسی انرژی برای کارهای سنگین ورزشکاران است، زیرا با مقدار
مساوی اکسیژن بکار رفته برای سوخت ، کربوهیدراتها نسبت به پروتئین ها و
چربی ها 10% بیشتر انرژی تولید می کنند.
در حقیقت، کربوهیدرات ها مواد
مغذی انرژی زای اصلی در فعالیت هستند و رژیم های غذایی فقیر از نظر
کربوهیدرات ، به دلیل ناکافی بودن ذخیره گلیکوژن موجب کاهش توانایی بدنی می
گردند. اگر کربوهیدرات به مقدار کافی خورده شود، می توان حتی عضلاتی را که
شدیداً از گلیکوژن تخیله شده اند، در ظرف بیست و چهار ساعت به قدر کافی پر
نمود و با یک رژیم پرکربوهیدرات (70 درصد کالری از کربوهیدرات) می توان
میزان گلیکوژن عضلات را در طول تمرینات به حد اولیه رساند.
جیره کربوهیدرات ها در شب قبل از مسابقات:
هوگار
و گرینبرگ دریافته اند، افرادی که موادغذایی کربوهیدراتی بیشتری مصرف کرده
اند 25% راندمان بالاتر و توانایی بدنی بهتری داشته اند چون ذخیره اولیه
گلیکوژن و یا تخلیه آن در تارهای مختلف عضلانی سرعت متفاوتی دارد و افزایش
مقدار کربوهیدرات رژیم می تواند روی ذخیره اولیه گلیکوژن اثر بگذارد. از
این رو با افزایش سطح ذخیره گلیکوژن، عضله دیرتر خسته می شود. افزایش
نسبت کربوهیدرات به کل کالری دریافتی باعث بهبود عملیات ورزشی می گردد.
کربوهیدراتهای مرکب مانند میوه ها، دانه های مختلف، غلات و حبوبات برای
سنتز مجدد گلیکوژن لازم می باشند ومصرف زیاد این مواد در زمان استراحت پیش
از مسابقه ضروری است.
بهتر است ورزشکاران شب قبل و صبح روز مسابقات به
عنوان قند ، فروکتوز مصرف کنند. چون نه تنها باعث تحریک کمتر در ترشح
انسولین می شود ، بلکه موجب ذخیره بیشتر و بهتر گلیکوژن می گردد. هنگام
مسابقات، وقتی ثبات و حفظ قند خون ضروری است، بنظر می رسد بهتر است از
گلوکز استفاده شود که دارای جذب انتخابی و سریع است.
پس در نهایت یک
ورزشکار دو روز قبل از مسابقه باید کربوهیدراتهای مرکب مانند میوه ها، دانه
های مختلف، غلات و حبوبات بیشتر از معمول مصرف کند و باید در صبحانه( یا
وعده غذایی که6 ساعت قبل از مسابقه است) مخلوطی از پروتئین وکربوهیدرات و
چربی کم مصرف کند وتا یک ساعت به شروع مسابقه مقدار متوسطی غذاهای
کربوهیدراتی ساده و پیچیده مثل شیرینی و کیک با چای بخورد و در حین یک
مسابقه طولانی ، آبمیوه های شیرین شده برای تجدید آب و قند از دست رفته
مصرف کند .
این رویه موجب افزایش قوا و تعادل بیشتر قند خون و اجتناب از کمبودها می شود .
بسیار بسیار عالی
مطالب مفیدی بود
ممنون
خیلی دقیق و کاربردی بود ، از این مطالب فارسی تو اینترنت کمه ...
ممنونم
فدایی داری
خوب و جامه بود
مرسی